25 Mart 2009 Çarşamba

Bugün ben bir çiçek gördüm..


Bugün baharın ilk çiçeğini gördüm yaşadığım şehirde.

Onun bir özelliği vardı, doğaldı , doğada açmıştı..

İncecik başını uzatmıştı topraktan..

Toprak nemliydi, yumuşaktı..

Zor olmamıştı zarif çiçek için..

Toprak çiçeğe, çiçek bahara kendini hazırlamıştı..

Çiçek küçük mor- beyaz bir çiğdemdi..

Yerden sadece bir kaç cm uzundu..

Ama ne kadar güzeldi..

Birini hatırladım.

Çok soğuk ve uzak bir şehirde yaşardı..

Çiçeklerin geç açtığı bu şehirde, en önce açan, bu küçük çiçekleri görmek için martın ilk haftasından itibaren şehrin dışına çıkardı..

Küçücük çiğdemler nasılda umut oludu o soğuk iklimde baharı bekleyen kadın için..

Çiğdem bana onu anımsattı..

Dileğim küçük bahar çiğdemlerinin, herkese umut olması..

Umut her zaman vardı..

..........................

2 yorum:

serseri dedi ki...

wıll smith'in filmi geldi aklıma umudunu kaybetme,yaşayan her insan için umut her an gözlerinde.yıldırım tarzı beklemekte.bulutların çakıştığı anda,yaşam bir hediye ise kainatta,ona verilen hediyeyi,güneş kadar sıcak.yıldırım kadar hızlı,sevdalı yürekte sevginin sıcaklıgını beklemekte

Papatya Zamanı dedi ki...

Merhaba arkadaşım,
ne kadar güzel bir ifade..Her hün bir armağan her çiçek bir umut aslında..Ve sevgi anlatılmaz bir kalkan aslında, insanı her türlü kötülüğe karşı koruyan..
Selamlar, sevgiler..