24 Şubat 2009 Salı

Karanlıkta yalnız papatya


Hani bazan çıkmazlara girer insan..Hani kalır ya karanlıklarda..

Hani çok ister çözmeyi düğümleri, çözemez kanar elleri...
Hani vurur kendini sağa sola, durumu kabullenemez.

Böyle bir şey işte..

Geçenlerde bir şey okudum.

İnsan uyuyunca geçici olarak felç oluyormuş bilinci ve vücudu.

Uyanınca da ilk bilinç üzerinden kalkıyormuş felç durumu, sonra bedenden.

Eğer beden üzerinden kalkmadan geçici felç, bilinç açık oluyorsa, hani kabus görüldüğünde mesela istesenizde elinizi kolunuzu oynatamama durumu ortaya çıkıyormuş. Karabasan dedikleri..Bilinç açık yani herşeyi görüyor duyuyor ama, felçli bedeninizi hareket ettiremiyorsunuz.Ne kötü..

Bazanda bilinç kapalıyken, beden üzerindeki felç kalkıyor ve uyurgezerlik gelişiyormuş..
Diğerinin tam tersi..Beden dolaşıyır ama, bilinç kapalı olduğundan durumdan habersiz ..

Ne ilginç değil mi?

Evet bazan duygusal anlamda da yaşıyor insan bunları..

Felç oluyor bedeni aklına uyamıyor, bazanda bilinci kapanıyor adeta düşünemiyor doğruyu yanlışı..

Karanlıkta kalmış, yalnız bir papatya gibi..

Sahi papatya karanlıktan korkar mı sizce?

........................

2 yorum:

Muhabbet Çiçeği dedi ki...

Karanlık değilde, sanırım yalnızlık en kötüsü. Yalnızlığın yanına eklenen karanlık dahada ürkütücü olur bence. Sevgiler.

Papatya Zamanı dedi ki...

Merhaba Muhabbet Çiçeği,
bencede yalnızlık karanlıktan daha kötü..
Beğendin mi bloğu mu?